102. ඇස්!

වැසිදැරියට නිතර සිහිපත් වන එක සරසවි සිසුවියක් සිටිනවා.ඇය අතිදක්ෂ සිසුවියක්.නමුත් සරසවිය තුළ අතිදක්ෂයෙක් වීම පමණක් මතක හිටින චරිතයක් වන්න ප්‍රමාණවත් වන්නෙ නෑ. මන්ද සරසවියෙ අතිදක්ෂයෙක් වීම සාමාන්‍ය දෙයක් වන නිසා. දක්ෂයන් නොවී නම් ඔවුන්ට සරසවි එන්න බැහැ. ඒ නිසා මට මේ දැරිය මතක හිටියෙ ඇගේ දස්කම් නිසා නොවෙයි.

ලෝකයේ හැම ගැහැණියක්ම සුන්දරයි. එහෙත් භෞතික ලෝකයේ මිනුම්දඬුවලිවන් මනින අන්දමක බාහිර රුවක් නොවෙයි⁣ මේ සිසුවියට ඇත්තේ. ඒ නිසා ඇය සුවිශේෂී වන්නේ ඇගේ පෙනුම නිසාත් නොවෙයි.

ඇය මට ප්‍රථම වරට මුණගැහෙන්නෙ දෘශ්‍යාබාධිත සිසුන් පිරිසක් සමඟ. එක් හවස් වරුවක පැවැත්වුණු මධ්‍ය වාර සම්ප්‍රවේශන (Presentations) වාරයකට ඒ සිසුන් පිරිස සම්බන්ධ විය යුතු ව තිබුණා. එදා තදින් වැසි වැටුණ හවසක්. සිසුන් පනහකගේ පමණ කදිම සම්ප්‍රවේශනවලට සවන් දී පිරුණු හදින්ද-සවනින්ද යුතුව, ⁣මගේ කෝකටත් තෛලේ අත්බෑගයත් උරේ පටලවාගෙන, එතෙක් වේලා පුටුව යටට තල්ලු‍ කර තිබූ පාවහන් දෙකත් පයලාගෙන, දේශන ශාලාවේ විදුලි  පහන්ද වායුසමීකරණ යන්ත්‍රද නිවා දමා මා යන්නට සැරසෙන විටයි මේ සිසු පිරිස ඇතුළු වු⁣ණේ.

සිය මිතුරන්ට ඇසක් වෙමින් පෙර කී සිසුවිය ඔවුන් තුන්වන තට්ටුවේ දේශන ශාලාව වෙත කැඳවාගෙන විත් තිබුණා. දොර විවර වත්ම මා යන්නට සැරසී සිටි බව දුටුවේ ඇය පමණයි. ඇගේ මිතුරන් මා හඳුනන්නේ කටහඬින් පමණයි. ඔවුන්ට මා ⁣දිස් වන්නේ නෑ. ඇගේ ඇසේ නැගුණ අවංක ආයාචනාත්මක බැල්ම අදටත් මට එදා සේ මතක එය තමා වෙනුවෙන් නොව සිය මිතුරන් වෙනුවෙන් නැගුණක් නිසා.

කොහොමටත් මා ඒ මොහොතේ පිටව යාම තෝරාගන්නේ නෑ. විදුලි සෝපානය අක්‍රියව තිබියදී පඩිපේළි ගණනාවක් නැග ඉහළට ආ සිසුන්, ඔවුන් දෘශ්‍යාබාධිත නොවුණත් මා ඒ මොහොතේ ඔවුන්ගේ සම්ප්‍රවේශනය කරන්නට ඉඩ දෙනවා. එහෙත් ඒ මොහොතේ ඉතා කදිමට-පිළිවෙළට සැරසී උන් දෘශ්‍යාබාධිත සිසුන් දෙදෙනාටත් වඩා මේ උපකාරශීලී තරුණිය මගේ මතකයේ රැඳුණා.

අවසාන සම්ප්‍රවේශනය කළ සිසුන් ස්මාට්පුවරු-පරිගණක ආදි සියල්ල රැහැන්වලින් ගලවා දමා ගොස් තිබුණා. මේ කෙල්ල කඩියෙකු සේ දුව පැන සියල්ල නැවත සවි කර සිය මිතුරන් අතින් අල්ලාගෙන ඇවිත් ඔවුන්ව සිටගත යුතු තැන නවත්වා ස්ලයිඩ මාරු කිරීමට පටන් ගත්තා.

මධ්‍යවාර පරීක්ෂණවලදී සිසුන්ගේ අත්සන් තැබීම අනිවාර්යයි. ඉතින් ඈ ඔවුන්ගේ අතින් අල්ලා අදාළ තැන්වල අත්සන් තැබුවා. ඔවුන්ට ඇහෙන්නට ලියාපදිංචි අංක සහ විභාග අංක කියැවූවා. ඒ සියල්ල අවසානය දක්වා ඈ කළේ ඉතා පරෙස්සමින්. පිළිවෙළට. සිනාමුසු මුහුණකින්.

සම්ප්‍රවේශනය අවසන් වූ පසු ඇය ම⁣ට ස්මාට් පුවරු යළි නිවීම ඇතුළු කිසිවක් කරන්නට ඉඩ නොතබා දුව පැන ඒ සියල්ල නිවා දැමුවා. මා කළේ මගේ රාජකාරියේ කොටසක් වුණත් පමාව පැමිණි මිතුරන්ගේ සම්ප්‍රවේශන භාරගැනීම ගැන මට ස්තූති කළා. මිතුරන්ට ඇසක් වූ මේ කදිම කෙල්ල සිය මිතුරන් සමඟ පන්තියෙන් සමුගෙන යන්නට පෙර මා ඇයට කිව යුතු යමක් තිබුණා.

This world will be a more beautiful place if there were more people like you.

එය ඇසු ඈ ඇසෙහි කඳුළු ඇතිව මා දෙස බලන් උන් අන්දම මට ඉගැන්වූ පාඩම වූයේ අප සිසුවකුගේ යහපතක් දුටු කල එය අගය කරන්නට කිසිදා අමතක නොකළ යුතුයි යන්නයි.

ලෝකයට ඇසක් වන්නට - ලෝකය වඩා යහපත් - සියලු දෙනාට ජීවත් වන්නට පහසු තැනක් කරන්නට උත්සාහ කරන එවන් දරුවකු තවත් පොහොසත් කරන්නට අපට වැය වන්නේ එවන් කුඩා වචන කීපයක් විතරයි. ඒත් ඔවුන් කළ, කරන සහ කරන්නට නියමිත හොඳ 'වැඩ' ලෝකයේ වටිනාම මැණික්වලටත් වඩා වටිනවා!